غذای‌ دام و طیور، از این پس به‌تدریج تغییر می‌کند؛ تغییری که مقام‌های وزارت جهاد کشاورزی نخستین دلیل آن را ارزبری زیاد نهاده‌های دام مطرح کردند؛ اما پیگیری «دنیای اقتصاد» نشان می‌دهد دلایل دیگری نیز در این تغییر رژیم غذایی نقش دارد. از جمله تحریم‌های یک‌جانبه علیه ایران که خرید جو، ذرت و کنجاله سویا را دشوار کرده است و مقام‌های متولی اکنون به‌جای واردات این ترکیب اصلی به فکر جایگزینی آن با تولیدات کشورهای دوست و ۱۳قلم نهاده داخلی هستند.
مساله واردات خوراک‌دام و طیور، در شرایط تحریمی، دو جنبه دارد. نخست از آن‌‌‌‌‌رو که مستقیما به غذای مردم کشور، چه کیفیت غذا و چه قیمت آن گره‌خورده است، بحثی حساس به‌شمار می‌رود و از طرف دیگر وابستگی به واردات آن با مصرف کنونی بنا به برآوردهای فعالان بازار سالانه ۱۲‌میلیارد دلار ارزبری دارد، از همین‌رو بحث بر سر چگونگی تامین آن باید کارشناسی، دقیق و با محاسبه همه‌جوانب باشد. برخی مسوولان جهادکشاورزی غذای روتین دام و طیور، یعنی ذرت، جو و کنجاله سویا را که سالانه ۱۲‌میلیارد دلار ارزبری دارد، قابل‌تغییر و جایگزینی می‌دانند؛ در مقابل برخی متخصصان این کار را نخست با محدودیت‌های فراوان روبه‌رو می‌دانند که در نهایت نیز باید برای خوراک جایگزین ‌بار دیگر دست به دامان واردات شد، اما هستند رسانه‌‌‌‌‌ها و کارشناسانی که به ذرت، جو و کنجاله سویا برچسب «آمریکایی»‌‌‌‌‌ می‌زنند و استفاده گاوها، گوسفندان و مرغ‌‌‌‌‌های کشور را از این محصولات به فشار این کشور منتسب می‌کنند. مقام‌‌‌‌‌های دولتی و فعالان بازار هرکدام در این مطلب در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» بخشی از ماجرا را آشکار می‌کنند، اما حقیقت ماجرا چیست؟ تجویز علمی تعیین‌کنندگان غذای دام و طیور؟ یا منافع هنگفت برخی فعالان بازار؟ یا تحریم‌هایی که برخی هنوز هم آن را بی‌اثر می‌دانند؟
ادامه خبر…